Рейтинг:   / 0

Язны каршылау.

Шулай кайчандыр бер вакыт бер урманда яшәүчеләр язның килүен каршыалырга булганнар. Бухәбәряшентизлегебеләнбөтенурмангатаралган, бергенәҗәнлекнеңдә, кошның да читтәкаласыкилмәгән. Бикзураланнысайлапалганнаралар, агачларгатөрлетөстәгешарлар, бизәклефлагларэлгәннәр; алангакерәторгансукмакларнытырышып-тырмашып  кардан чистартканнар.  Һәрберҗәнлек, кош үзенчәбулышкан,берәүдәчиттәторыпкалмаган. ҮзләренчәЯзтуташка концерт та әзерләгәннәр: аюбалалайкада, куяннарбарабаннарда, төлкеләркурайда, ә тиеннәргармундауйныйларикән. Керпеләрбиюөйрәнгәннәр, урман кошларыөздерепҗырлыйикән. Чыгышларын, алангаҗыелып,  көндәкабатлыйлар, язкилгәнентүземсезлекбеләнкөтәләр, көтепҗиткерәалмыйлар, ди, болар. Ә язтуташюк та юкикән. Һавадаәледән-әлеак кар  бөртекләреоча,  урман буйлапһаман буран да уйнапйөргәли, ди. Агачларныурапалган ап-аккарларэрергәдәҗыенмый. Нәрсәсоңбу?! ҖәнлекләрбикаптырапкөндәкүзләренкүккәтөбиләрһәмКояшапакайданҗылыракҗылытуын, нурларынҗәлләмәвенүтенәләрикән. Кояшаларгаменә ни диепҗавапкайтарган:

    - Кадерлеләрем минем, урман гүзәлләрем, мин бикрәхәтләнепсезтеләгәннеүтәр идем, тик булдыраалмыйм, нишләптеркышныҗиңәргәкөчемҗитми бит.

Җәнлекләрбусүзләрдәнсоңтагын да катырак баш ватканнар:

    - Ни өченшулайсоң? Без бит тәннәребез, җаннарыбызбеләнязкилүенсизәбез. Тик нишләпЯзтуташсоңладыикән?  Әлләавырыпкиттеме? Әлләеракюлларныүтә-үтәарыпегылдымы? – дигәннәралар.

Үзләренеңсорауларынабергенәдәҗаваптабаалмагач, алар  карт каргаянынаҗыелганнар. Йоклаганҗиреннәнуятып, әкренгенәсүзбашлаганнар:

    - Карга дус, әйтче, зинһар, нишләпбезнеңурмангаязкилепҗитәалмыйикән? Аланны да бизәпкуйдык, концерт та әзерләдек, ә улҺаманюк.

      Ә карт карга, бикозакуйланганнансоң, болайдиепҗавапбиргән:

    - Чыннан да, будөресэштүгел. Җылыякларгаочып, барын да үзембелепкайтыймәле. Ә сезкөтегез!

Көнартыннанкөнүткән, Карганыозаккөтәргә туры килгәнҗәнлекләргә. Урмандатагын да катыракәчеҗилләруйнаган.  Кояшапакайкөндезләренелмаеп, җылынурларынсипсәдә, төннәренбиксалкынайткан. Җирдәгеак кар бөртекләреиндеярмаланса да, эрергәһичкенәдәтеләмиләр. Урыны-урыныбеләнбарлыккакилгән кар сулары кич җитүгәкабаттанпыялабозбеләнябыла, ди. Менәшулайкөндә Кыш үзенекенэшләпташлый. Әлләшаяра, әлләчынлап, һичкенәдәаңларлыктүгеликән.

Көннәрдәнберкөнне карт Каргаочыпкирекайткан. Бикарыганкыяфәтбеләнсүзбашлаганул:

    - Язнытаптым мин, дусларым. Безнеңурмангаәйләнепкайтасыкилмишуланың. Матуршарларэлгәннәр, аланныбизәгәннәр, ә үзләретирә-якнычистартмаганнар. Кышкыйокыдансоңурманыгыздабиккүпчүп-чар калган бит,- дидеязтуташ.

Бусүзләрдәнсоң, барлыкҗәнлекләрдәбикаптырап, уйгакалганннар.

    - Нишләргәиндехәзербезгә? Үзебезгәгенәбуэшнебашкарыпчыгубикавырбулыр бит, - диеппошамангатөшкәннәр, ди. Урманнарыныңшундыйпычракбулуына да бикоялганнаралар. Төлкехәйләкәрбулса да, беренчетапкырбарысыалдындабикуңайфикерәйткән:

     - Ә сезнеңуйланганыгызбулдымыикән,   кадерлеурманыбыз, безгәкешеләркунаккакилепйөрибашлагач, пычранды бит.  Аларбезнеңурманда  ял итеп, кәеф-сафакоралар да, бар чүпләренкалдырып, кайталар да китәләр. Бары тик аларгынагаеплебуэшкә.Шуңакүрә, әйдәгез, кешеләргәмөрәҗәгатьитик, аларданярдәмсорыйк.

Төлкенеңзирәклегенә бар җәнлектәшаккаткан. Килешмибулдыраалмаганнар, чөнкибучыннан да шулай бит! Уйлыйторгач, уйлаптапканнар. Урман буендагынаагачбурадансалынган урман каравылчысыныңөе тора икән. Бергәләпменәшундаюнәлгәннәралар. Урман сакчысыныңниндияхшыкешеикәнлеген, җәнлекләрне, кош-кортларныяратуынбелгәнгәкүрә, аннанярдәмсораргаикәнниятләре. Акыллыябалаккечкенәкәгазьбитенәурмандаяшәүчеләрнеңтеләкләрендәязыпкуйган. Андатүбәндәгесүзләр: “ Кешеләр! Урманыбызнычистартыргаярдәмитегез!!! “ Кәгазь битен урман каравылчысыныңишегенәкыстырып та куйганнарболар. Үзләребиккызыксынып, агачартларынапосып, өйнекүзәтәбашлаганнар. Озак та үтмәгән, өйнеңишегеачылып, урмангаишекшыгырдагантавышяңгыраган. Башынаҗылыбүрегенкырынсалып, өстенә тун кигәнаксакаллыкаравылчыишектәнурамгаатлаган. Аякастынакилептөшкәнкәгазьнеалыпукыган. Эшнеңнидәлегенсизсәдә, һәрагачартындааңакарапторганкүзләрнетойса да, сер бирмәгән ул. Бусүзләрнеңчынйөрәктәнязылганынаңлаган карт. Шуңакүрәурмангатерәлепкенәторганавылгабарып, кәгазьнебүтәнкешеләргәдәкүрсәткән. Язылганнарныукыгач, урманныңүзләреөченикенчейортларыбулуынаңлап, кешеләрнеңдәандачисталыкһәмтәртипурнаштырасыларыкиләбашлаган. Тизгенәҗыелып, урмангаюлалганнаралар.

Урманныикекөнҗыештырганнар. Берничә машина чүпчыгарганнар. Егылганһәмкорыганагачларныкискәннәр. Яктыһәмчистабулып калган буурманда.

    Ә менәшуннансоңинде, икенчеиртәдәүкгөрләвекләрҗырлапҗибәргән,  җылыкояшнурларыурманныяктыртабашлаганнар, кошларныңсерлетавышларыһәряктаяңгыраган. Көттерепкенә урман аланындаЯзтуташпәйдабулган! Урмандаяшәүчеләрнеңшатлыкларыэчләренәсыймаган, үзләренеңтөпйортларынатәүгеадымнарынатлаганЯзкызынабергәләпәзерләгәнкоцертныкүрсәткәннәр. Язтуташүзензурлапкаршыалуларынабиккуанган,

тирә - якнытагын да күбрәкматурлыккакүмгән. Һәрҗәнлекнең, кошныңэшекүбәйгән. Язнысагыныпкөтепалган урман оркестры да көннән-көнматурракуйнаган, ә агачлардагышарлар, бизәклефлагларяшеляфракларбеләнкүмелгән.   

Язкилгән бит, әйе, язкилгән!

• < Назад
• Вперёд >