Тукай абыем белән

Әкиятләр дөньясына

Кечкенәдән бирелдем.

Шигырьләрнең иң матурын

Укыдым да сөйләдем.

                                         Тик әкият рус телендә –

                                         Пушкин әфәнде язган.

                                         Бик матур, кызык булса да,

                                        Нәрсәседер җитмәгән.

Бер вакыт Тукай абыйның

“Шүрәле” сен очраттым.

Менә шунда чыннан итеп

Шаккаттым, аптырадым.

                                        Минем туган телемдә дә

                                         Бар икән әкиятләр.

                                         Башка әкияттән ким түгел -

                                         Искитәрлек “бүләкләр”.

Чумып, егылып укыдым да

Могҗизаларга кереп.

Әкият дөньясына кердем,

Булмас янадан чыгып.

                                         Нинди матур табигатьләр!

                                         Нинди гыйбрәт Шурәле!..

                                         Шундый гаҗәп матур сүзләр

                                         Укы, дустым. Күрәле!

Хәзер инде олыгайган,

Чәчләр агарган чакта,

Әкият битләрен ачкач,

Бала чакларым кайта.

                                           Шул ук ямьле табигатьләр,

                                           Шул ук уйнак Шүрәле...

                                           Зур рәхмәтләр, Тукай абый,

                                           Гел бергә булыйк әле!

У вас нет прав для создания комментариев.